ابوطالب بن ابوتراب اصفهانیابوطالب بن ابوتراب اصفهانی، از علما و محدثین دوره صفویه در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیحاج ابوطالب بن ابوتراب اصفهانی، عالم فاضل محدّث ماهر، از دانشمندان اواخر عهد صفویّه است. وی از شاگردان علاّمه ملاّمحمّدباقر مجلسی است، حاج ابوطالب تا سال ۱۱۱۸ق در قید حیات بوده، و وفاتش بعد از این سال است. ۲ - آثار و تالیفاتوی نسخه‌های متعدّدی را به خطّ خود کتابت کرده که از آن جمله است: ۱. استبصار، جلد سوم، که حواشی ملاّمحمّدتقی مجلسی، علاّمه مجلسی، میرزا رفیع نایینی و دیگران را در آن آورده است، و نسخه را خود مقابله و تصحیح نموده، و در ۲۶ ذی‌قعده ۱۱۱۳ق از این کار فراغت یافته است. ۲. القواعد علاّمه حلّی که در ۱۶ شعبان ۱۱۱۸ق از کتابت آن فارغ شده است. ۳. تفسیر کشّاف، جلد سوم، که در سال ۱۱۰۰ کتابت آن را به پایان برده است. ۴. تمهید القواعد که در سال ۱۱۱۸ق آن را کتابت نموده است. [۱]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة:الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة، ج۶، ص۳۸۹.
[۲]
آزاد کشمیری، محمدعلی، نجوم السماء فی تراجم العلماء، ص۱۶۷.
[۳]
حزین لاهیجی، محمد علی، تاریخ حزین، ص۱۷.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۴۰.
[۵]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۸.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۸۳. |